Authentiek Cambodja - 'A country like no other''

Ons laatste verslag; dit wordt onze zwanenzang, ga er dus maar even voor zitten.

5 september
De dudes worden vandaag om 9 uur opgehaald; vandaag staat Cambodja op de planning! We reizen in een kleine 6 uur van Saigon richting Phnom Penh, de hoofstad. Zelf hebben wij totaal geen beeld van Cambodja, we lezen ons dan ook in tijdens de 3 uur durende rit naar de border. Hier krijgen we weer nieuwe stempels+visa in ons paspoort, begint nu toch wel aardig vol te raken! Na een klein uur zijn we door de douane en staan we in Cambodja en eten wat vlak over grens. De bus-"steward" heeft ons visum voorgeschoten, dus nadat we gegeten hadden en iedereen weer klaar in de bus zat om te vertrekken, werden wij er nog even uitgepikt. Of we nog gingen betalen? Wij hadden natuurlijk nog geen cambodjaanse riels op zak, maakte niks uit, want iedereen betaald in cambodja met US dollars. Hadden we ook niet, dus zat er niks anders op dan te pinnen. We sprongen met z' n 2en achterop een scooter en reden met als een "raket" (befaamd stopwoord..) naar de ATM. TJ valt er telkens bijna af, maar we overleven de rit. Nadat we de steward hebben betaald rijden we door naar de laatste stop, Phnom Penh(PP). Onderweg valt ons al op dat Cambodja wezelijk anders is dan Vietnam en Thailand; het land is veel vlakker en groener, maar ook veeel armer en primitiever ( er stond ons nog wat te wachten...). We komen rond 4'en aan in PP en als we nog niet eens de bus uit zijn zien we de tuktuk-driver' s al ruzie met elkaar maken over wie de westerlingen mee mag nemen. Ze gaan nog net niet met elkaar op de vuist, al schilt het niet veel. We pikken er snel een uit en vertrekken richting het hotel ( wat we van te voren geboekt hadden, wel zo fijn). Ondertussen verteld de beste man wat je allemaal rondom PP kan doen; killing fields, Fuol Feng museum, Golden Palace, shooting range... Shooting Range? Ja inderdaad, op nog geen 5 min rijden van de killing fields kan je met M60's/AK47/Bazooka' s en wat allemaal niet meer los gaan en voor 300 USD mag je ook met een granaatwerper een koe "opblazen". De advertentie luidt dan ook toepasselijk: " You want to be like RAMBO? Now's the chance!". We weten niet wat we ervan moeten vinden, maar besluiten morgen de tour te nemen en we laten nog in het midden of we nog naar de shooting-range willen.
Rusten wat uit in het hotel, morgen staat ons een intensieve dag te wachten.

6 September
Om half 10 stipt staat onze tuktuk-driver weer voor de deur, hij zou ons eerst brengen naar het 'Royal palace'. Hadden we nog wat tijd om te beslissen of naar de shooting-range wilden gaan, aldus onze vriend. Het paleis leek erg veel op eenzelfde complex in Bangkok, neemt niet weg dat het er indrukkend uitzag, vooral de overdaad aan bladgoud. In (SE)-Azie houden ze nogal van de kleur goud, zien we heel veel terug komen. Als we terugkomen bij onze driver, Bora, besluiten we om toch maar een kijkje te nemen bij de shooting-range. Was toch op de weg naar Killin fields. Eenmaal daar, kunnen we de verleiding om met een M4, een automatisch machinegeweer, te schieten niet weerstaan (En nee, niet op dieren, maar gewoon op een target!). Boys will be boys. We schieten zowat alles mis, maar de adrenaline giert door ons lijf. Van het schieten met geweren, naar de killing-fields; een logische overgang, toch?
De killings fields zijn plaatsen waar het regime van Pol Pot tien-duizenden mensen op brute wijze zijn vermoord. Wij gaan naar Choeung Ek, een van de grootste fields. De massagraven en verhalen die we horen tijdens de audio-tour maken diepe indruk, we worden er allebei helemaal stil van. Ondanks dat het deprimerend was, is het een must voor iedereen die naar Cambodja gaat; opdat dit nooit vergeten mag worden.
We gaan weer terug naar Bora en hij vraagt of we ondertussen al honger hebben, nou en of. Hij brengt ons naar het tuktuk-cafe, vlak naast de Tuol-Sleng prison (Dit is een voormalig schoolgebouw waar de Rode Khmer duizenden mensen heeft gemarteld en gedood). Gezellig. Na een goede lunch is het tijd voor de beruchte prison. Ook hier horen we vreselijke verhalen en zien we dito foto's, we worden vandaag geestelijk en emotioneel zwaar op de proef gesteld!
Na al dit emotionele geweld is het tijd voor wat luchtigs en gaan we naar de Russian Market. De markt stelt opzich niet zo heel veel voor en na een uurtje ronddwalen vinden we het genoeg geweest voor vandaag en vertrekken we richting het hotel.
We douchen wat, eten wat en gaan slapen na deze heftige dag.

--Even een zijsprongetje over onze eerste indrukken van Phnom Penh.
PP ( en cambodja in het algemeen) is een nogal vieze stad, zelfs voor aziatische begrippen. Tevens ook niet moeders mooiste. Veel afval langs de weg, dit ruik je soms dan ook erg sterk. Net als andere groten steden ook hectisch druk en door het vele verkeer is er ook veel smog, na een dag phnom penh voeld je huid en met name je gezicht erg plakkerig aan van al het stof/zweet en wat al niet meer. Tevens is het een "rauwe" stad. Voorbeeld: 5 min nadat Tom tegen Maurice zei dat het een"rauwe" stad was, zagen we een man langs de zijkant van de weg in een shock, hij schokte enorm en werd gereanimeerd door omstanders, waarvan we dachten dat ze geen idee hadden hoe ze het moesten doen. Heftig om te zien. Dit was onderweg naar de shooting-range.

7 September
Vandaag zullen we rond half 1 vertrekken richting Siem Reap, met de bus. Het originele plan was om met de boot te gaan en zo meer te zien van het platteland. Helaas was de waterstand te laag en werd er deze maand dus niet gevaren. De busrit is ongeveer 320 kilometer, met een geschatte reistijd van 6 uur. Lang gezien de afstand, maar schappelijk gezien de bus uren die we er al op hebben zitten. De reden dat het zo lang duurt wordt ons al snel duidelijk: onverharde wegen. (deed ons gelijk afvragen waarom we in Austarlie niet over dit soort wegen mochten rijden. Nadat we goed door elkaar zijn geschud komen we rond half 8 aan bij het busstation, waar we op worden gehaald door de tuk tuk driver van het hotel, aardige jongen (denken we..).

8 September
Vandaag staan de Angkor Tempels op het programma, we hebben onze driver bij het hotel geboekt. We willden graag de zonsopgang meemaken en verwachten rond een uur of vijf op te moeten. Helaas, 4 uur. Maar bikkels als dat we zijn, gehard, door onze ervaringen doen we dat natuurlijk. Onze tuk tuk driver (dezeflde als gisteren) is een kwartiertje te laat, we vergeven het hem. Voor het eerst in Azie hebben we het een beetje fris, als we naar de tempels rijden (een voorproefje op Nederland?). We zijn duidelijk niet de enige die Angkor Wat met zonsopgang willen bezichtigen, gezien de drukte, maar het was het wel waard uiteindelijk, mooie foto's. Als we na een uurtje terugkomen van de tempel is onze driver nergens te vinden. Na drie rondjes zoeken krijgen we er aardig de pest in, wat een droplul. Er zit niks anders op dan een andere driver te huren, deze betalen we niet vooraf, afhankelijk maken die lui (krijgen we als advies van een ex-driver die nu gids is). De volgende tempel Bayon genaamd, is onze favoriete tempel. Hier komt het echte Indiana Jones gevoel naar boven. We bezoeken nog wat andere tempels, worden gek van de kinderen en mensen die je zooi proberen aan te smeren (ok kopen een fluit omdat dat ene jongentje wel heel zielig was), en gaan daarna terug. Op een gegeven moment lijken ze ook wel veel op elkaar die tempels. Bij het hotel vragen we gelijk naar de general manager (Dudes filosfie regel 1, weten jullie nog?) en regelen het merendeel van ons geld terug. Daarna storten we in, gaan we slapen en 's avonds eten we 'Khmer-style' traditioneel Cambodjaans eten. Maurice krijgt de kaart, Tom niet. Waarom? Nou er is maar 1 kaart voor buitenlanders. Lees: 1 kaart met duurdere prijzen, altijd fijn om gediscrimineerd te worden (Het kostte alsnog niet veel though).

9 September
Reisdag nummer 91 al weer. Overmorgen zijn we thuis. Dat klinkt dichtbij. Vandaag reizen we weer terug naar Bangkok. Kwart over 8 weer de bus in. (onze laatste bus deze reis, gaan we die missen? De trouwe lezer weet het antwoord) Rond half 12 bereiken we de grens. Alles gaat lekker snel zoals we gewend zijn in Europa. Dus.... 2 uur verder zijn we eindelijk langs de Thaise paspoort controle. Daarna gaan we eten om vervolgens met een minibus onze weg te vervolgen. Als een maniak rijdt de chauffeur, maarja hij is niet de enige, so let's go with the flow. Om 19 uur komen we aan bij Khao San Road, good to be back! Morgen gaan we onze ''mooie pakkies'' ophalen, schrijven onze zwanenzang en vertrekken richting het vliegveld, back to our beloved ones.