Havasupai

8 juli
Het was nog erg vroeg op de dag toen de wekker bij de dudes afging. Het was tijd om te hiken naar Supai, het indianen dorp in de grand canyon. Eerst nog 100km rijden, rugtassen mee en hiken maar. Het was het wel waard om zo vroeg op te staan, want de hitte viel nog mee zo vroeg op de dag. De tocht van 13km valt nog wel mee als we naar beneden lopen, maar de mensen die we onderweg tegenkwamen die naar boven liepen, zagen er gesloopt uit. Onderweg moeten we steeds hele groepen paarden ontwijken die allemaal spullen richting het dorp brengen. Eenmaal bij het dorp aangekomen valt het ons op dat er geen enkele slanke indiaan bij zit. Stuk voor stuk zijn het vadsige slome indianen. Ook verzorgen ze hun paarden heel slecht, er staan veel uitgehongerde veel te dunne paarden met soms wonden die niet verzorgd lijken te worden. De paarden kunnen alleen nog maar op stukjes land staan die al bezaaid zijn met hun eigen poep, dit is waarschijnlijk ook de oorzaak dat het dorp zo stinkt. Zo snel mogelijk lopen we het dorp weer uit richting de watervallen een stuk verderop. De eerste is Navajo falls, die zo enorm mooi gekleurd is dat woorden het niet kunnen beschrijven. we zijn er helemaal alleen, en zwemmen met zijn 3en in het lekkere verkoelende water. Op naar de volgende: Havasu falls, een enorme waterval van prachtig helder azuurblauw water. Het is werkelijk een prachtig uitzicht. Ook hier nemen we natuurlijk een lekkere duik, het lijkt wel het paradijs. Nu weer terug naar het dorp, waar we na in totaal 22km lopen die dag, lekker wat eten en gelijk in slaap vallen.

9 juli
Dit is de dag van De hike die alle andere hikes overbodig maakt. We staan weer vroeg op, kopen wat power notenrepen en gaan weer op weg naar boven. Left, left... left right left.. niet zeuren gewoon blijven lopen. We blijven goed drinken en stormen de berg op. Normaal staat er voor deze hike 4 tot 6 uur geplanned.. maar dat is alleen voor gewone mensen. Dan heb je nog de dudes, die deze hike ff fixen in nog minder dan 2,5 uur!! Als we weer bovenaan staan zijn we wel helemaal kapot en bezweet, maar we ruiken nog steeds wel lekker naar old spice swagger. Eerst nog even bijkomen en dan rijden we door naar Kingman, een stadje aan de route 66 waar we de rest van de dag onze rust pakken.

10 juli
Eerst lekker ontbijten.. een blueberry fritter van de donut winkel. Dan weer bijna 400km rijden naar Palm Springs. Het is hier niet normaal warm, als je de auto uitstapt loop je tegen een muur aan van hete lucht. Gelukkig kunnen we in ons redelijk luxe verblijf bijkomen in het mooie zwembad. Morgen moeten we vliegen, maar pas om 10 uur 's avonds, dus we kunnen nog wel even opblijven vandaag. Gezellig nog gezamelijk twee flessen wijn gedronken en dan is het tijd voor ons bed.

11 juli
We gaan weer vliegen! Eerst nog even onze kleren wassen om fris in Australie aan te kunnen komen. En in een Macy's nog een beetje winkelen om aan de warmte buiten te kunnen ontsnappen. Op naar het vliegveld in Los Angeles, en onze cirkel is compleet. Wat een onvergetelijke reis hebben we al achter de rug en zoveel gezien, en dan te beseffen dat Nick pas op de helft zit, en Tom en Maurice zelfs pas op 1/3e. We gaan in het vliegtuig lekker slapen en slaan 12 juli helemaal over.. want de 13e komen we aan in Australie.